Shkruan: Mimoza FEJZULLAHU, Psikologe
Depresioni që nga fillimi i historisë njerëzore është i njohur dhe i përshkruar nga shkencëtarët për më shumë se 2000 vite më parë, një nga përshkrimet më të hershme të depresionit shkon prapa te Hipokrati (Hesse, 2006). Depresioni është një nga çrregullimet e humorit, çrregullime këto që dëmtojnë apo prekin fuqishëm të gjitha fushatë e jetës. Depresioni ndahet ne dy grupe: së pari depresioni i madh ose episode depresive (çrregullimet uni polarë) dhe çrregullimet bipolarë- emocionale (Kerry, 2004). Depresioni është një sëmundje serioze mendore, në të cilën ndjenjat e trishtimit dhe humbja e interesit për gjërat, mund të zgjasë për javë dhe të ndërhyjnë në jetën e përditshme.
Simptomat e depresionit, përfshijnë pagjumësi ( e cila është mjaft e vështirë për të zbuluar për shkak të zgjimit të shpeshtë të foshnjës në të gjitha orët, ditën dhe natën ), ose hypersomnia, humbje e oreksit ose ndryshimit në peshë, apeti, apeti një ndjenjë e dëshpërimit dhe shpresës, konfuzion, harresa, duke qarë, ndjenjave të papërshtatshmërisë, nervozizëm, trishtim, fajit, ndjenjat e vetë-nënçmues, pasiguria, humbja e interesit për seks, paaftësia për përqendrim, indiferencë në pamjen personale dhe ndjenjat ambivalente ndaj fëmijës, të cilat mund të luhatet në mes të dashurisë dhe një dëshirë për të dëmtuar fëmijën ose një mungese totale e interesit ndaj fëmijës ( Garvey dhe Tollefson, 1984, Harding, 1989 ).
Nënat ndjehen shumë emocionale dhe qajnë pa ndonjë shkas të veçantë, nuk janë të interesuara për foshnjën. Pas lindjes së foshnjës nënat shpesh ndjejnë ankth, tendosje dhe rraskapitje dhe mund të kenë problem me gjumë. Depresioni pas-lindjes ndikon negativisht. Gratë pas lindjes raportojnë se preferojnë psikoterapi. Megjithatë, ato përballen me një sërë pengesash për psikoterapi, këto pengesa përfshijnë luftën dhe kujdesin e tyre ndaj fëmijëve Goodman (2009).
Shkruan: Mimoza FEJZULLAHU, Psikologe
